Zuidelijk Afrika blog 6 Wies en Leon 2023
Wild spotten of gamedrive?
Wat vliegt de tijd als je aan het reizen bent. We zijn inmiddels ruim negen weken onderweg, maar hebben er gelukkig nog vijf te gaan. We hebben in onze vorige blogs al de nodige dingen gezegd over het zoeken van en kijken naar dieren. Aangezien we daar een groot deel van onze reis mee vullen en we steeds meer (bij)leren valt daar nog wel het nodige over te vertellen.
We deelden met jullie dat wij graag zelf met onze 4 bij 4 auto game drives doen. Twee belangrijke voordelen die wij ervaren zijn eerst en vooral dat je zelf bepaald hoe lang je ergens blijft staan als je wild hebt gespot. Daardoor hebben we vaak dingen gezien die we zouden hebben gemist als we na het maken van een paar foto’s weer verder waren gegaan. En wachten kan best spannend zijn. Het tweede voordeel is dat je airco hebt en langer door kunt gaan dan in een open terrein wagen. De temperatuur loopt hier in Zuidelijk Afrika enorm op en tussen circa 11.00 en 16.00 uur worden er vaak geen game drives gehouden. Met je airco auto kun je dat wel doen en dat maakt met name de wat verder gelegen gebieden binnen een park wel bereikbaar voor je.
Inmiddels hebben we ook een aantal game drives gedaan met professionele rangers/trackers. Daar hebben we van kunnen genieten, vanaf het water (per boot dus), maar ook binnen enkele parken. Zo zijn we 3 volle dagen Moremi Game Reserve en het Kwai gebied in geweest met een kok, kwartier maker en een tracker. Daarnaast zijn we nu vanuit hetzelfde principe Wild at Tuli aan het verkennen. Twee verrassend verschillende gebieden. Beiden ervaren we als vrijwel echte ongerepte natuur en zeer avontuurlijk. Maar wat een grote verschillen tussen deze twee ervaringen voor wat betreft het wild spotten. Bij Moremi is het wild zeer benaderbaar en in Tuli niet. Een dier bij Tuli slaat bijna direct op de vlucht voor ieder voertuig en in Moremi kijken ze er niet eens voor op of om, omdat ze daar voertuigen gewend zijn. Rondrijden in deze twee gebieden biedt een geheel andere ervaring en sensatie.
Maar terug naar onze ervaringen met professionele rangers/ trackers.
Als geen ander hebben ze kennis van het gebied, de flora en fauna. Ze zitten er vol mee en willen dat in hun enthousiasme graag met je delen. Omdat ze opereren vanuit een open auto en gewapend zijn met kennis over de gebieden, lezen ze de natuur. Wij wachten tot we een dier spotten en gaan er dan naar kijken. Zij niet! Ze luisteren naar de natuur en trekken conclusies uit de geluiden die ze horen. Ze lezen de sporen op de grond en weten van welke beesten die zijn. Of het verse sporen zijn of niet en waar ze naar toe gaan. De safariwagens die ze hebben in combinatie met hun kennis brengt je ook soms off-road waar dat kan (en eigenlijk niet mag, maar niet verder vertellen hoor). Ook hebben ze kennis over hoe verschillende dieren zich gedragen en rondtrekken in gebieden en hoe dat van jaargetijde tot jaargetijde varieert. En bovenal hebben ze een getraind oog voor elke beweging in hun gezichtsveld. Dat zorgt ervoor dat game tracken met een professional ook erg boeiend en leerzaam is als er ogenschijnlijk niets gebeurt en je dus even geen dieren ziet.
Op al de dagen dat wij met een tracker de natuur in zijn gegaan is het ons nooit gelukt om iets eerder te spotten dat hij dat deed. Ook zien wij heel vaak mooie schaduwpartijen, stukken hout en botten aan voor dieren, Uiteraard blijkt dat niet zo te zijn als we dichterbij komen. Als wij melden iets te zien, weet hij zonder te kijken te melden wat het is omdat hij het veel eerder gezien heeft.
Laten we wat voorbeelden geven van wat we zoal hebben meegemaakt.
Als we door Moremi rijden horen we plots geluiden, maar dat hoor je eigenlijk de gehele tijd hoor. De ranger zet zijn auto stil en de motor uit en luistert. Dat zijn grijze meerkat apen en dat is het geluid dat ze maken als er een groot roofdier door ze in de buurt wordt gespot. Hij kijkt goed rond en zegt: daarginder liggen twee volwassen mannetjes leeuwen. Het duurt dan nog even, terwijl wij toch hoger op onze stoelen zitten, voordat wij deze twee prachtige dieren zien.
Onze ranger ziet veel sporen op de weg en zegt; er zijn wilde honden in de buurt, want de sporen zijn van die morgen. Het is inmiddels warm, dus die liggen vast ergens in de schaduw. Hij leest de sporen en weet ze in korte tijd te vinden. Een dertig tal honden die in de bush liggen. Als je er een foto van maakt moet je weten waar de honden liggen om ze te zien. Zo goed werkt de camouflage van hun vacht en dat geldt trouwens voor vrijwel alle dieren. Geloof het of niet, maar je kunt hier zelfs een olifant op 5 meter voorbij rijden zonder deze ooit op te merken. Alle dieren gaan volledig op in het landschap.
We gaan af op een melding die onze ranger over een gedood dier, een zogenaamde kill, krijgt. Een leeuwin heeft een wildebeest gedood en zit er in de buurt. Aangekomen zien we alleen een driekwart opgegeten kill en geen leeuwin. Vele wagens hebben hier al staan kijken. Onze ranger wijst hoog in de boom naast deze kill. Na wat zoeken zien we een luipaard in de boom die een graantje van het werk van de leeuwin mee wil pikken. Wat een belevenis! Nadat we een tijd hebben gekeken, begint hij al kijkend naar de grond de leeuwin op te speuren. Op 200 meter afstand vindt hij haar diep in de bosjes met twee zogende welpjes. We zien alleen een glimp van ze, maar horen ze erg duidelijk. Kippenvel!
We rijden door Tuli en we zien weinig. Onze ranger stopt en stapt uit en nodigt ons uit hetzelfde te doen. Voor onze neus rukt een mierenkolonie volledig uit op rooftocht. Duizenden steken in een lang gerekte kolonne de weg over en keren even later weer terug om in hun nest te verdwijnen. Omdat ze agressief zijn en flink kunnen bijten kijken we vanaf een veilige afstand (een halve meter maar hoor) toe. Fascinerend om dit te zien.
We komen een tweetal auto’s toevallig tegen die bij een luipaard staan te kijken. Onze ranger zegt gelijk dat er een tweede in de buurt moet zijn, want hij herkent het dier. Het is namelijk de dochter van het luipaard dat dit gebied als territorium heeft. Hij zegt dat ze uit huis is gezet en een eigen gebied moet zoeken, omdat ze er de leeftijd voor heeft. Maar omdat ze zit te grommen wil ze haar moeder dus wegjagen en het gebied over nemen. Onze ranger spot direct de moeder. Vervolgens ervaren we hoe luipaarden al grommend een dergelijke situatie beslechten. Ze proberen namelijk om niet echt te vechten omdat ze verwondingen willen voorkomen.
We zijn ervan overtuigd dat, ondanks dat we op onze eigen game drives erg veel meemaken, we het bovenstaande nooit op eigen kracht zouden hebben meegemaakt. Laat je daarom goed adviseren waar je gerust zelf kunt rond toeren en welke gebieden extra leuk worden met professionele begeleidig.